O sarxento Gorila e o cabo Long

Lembramos no xantar MTE e mais a nosa época de gloria militar en Corea. Foi no Seminario cando adolescentes, el era o cabo Long e eu o sarxento Gorila dos tebeos (logo fun ascendendo a tenente e capitán). Todo era porque el medrara algo antes ca o resto, era estirado e semellaba o tal Cabo Long o “larguirucho”. Eu era regordete e con algo de flequillo, coma o tal Gorila. Cando nos empezaron a chamar estes alcumes había dous camiños.
Un: enfadarse e tomalo a mal.
Dous: tomalo con humor e gozar da gloria de sermos importantes.
Escollemos o mellor.
Este foi un dos moitos oficios que tiven, por iso me prexubilei tan cedo! Traqueado da vida!

Na foto saímos moi ben retratados

Xosé Chao Rego e Xosé Alvilares

Pasamento de dous que foron curas e tamén galeguístas: Chao Rego e Xosé Alvilares.

Xuntanza 2015

Nos teléfonos e correos habituais ou mesmo no mail deste blog

Os Parentes SCG

A Igrexa da Cruz do Incio

Condolencias

As nosas condolencias para a promoción do 1964 que hoxe, o día da xuntanza anual, perderon a un dos seus membros máis queridos e activos. Especialmente a quen tivo que pasar o triste momento xunto a el. Dobremente porque era ademais amigo virtual de quen goberna este blog.

Vai por ti, amigo Pablo:

Comida de curas

Nun restaurante de Medina de Pomar (Burgos) este "cocido de alubias con sus sacramentos", que veñen sendo morcilla, chourizo, costela

Semana Santa no Seminario

Creo lembrar que comezamos a ter as vacacións na semana seguinte. Nesa semana todo eran oficios e rezos, mesmo algúns anos iamos botar horas á catedral. Non se podía rir, non se podía cantar, todo era tristura e rezos. Se ata as radios emitían música clásica. Sempre pensei niso, co marabillosa que é moita da música clásica ... por que naqueles tempos escuros se asociaba coa morte, co loito, coa tristura?