Nos anos que botei na Cervela antes de ir para o Seminario de Lugo tiña bos conselleiros. O carpinteiro dicíame que me metese cura para almorzar chocolate e xantar polo. O zapateiro que estudase para médico para lle ver as pernas ás mulleres. Consellos moi prácticos os dous. O certo é que o de comer polo era moi san. Meu tío Beningno, que foi cura en Cuba, chegou aos 105 comendo pito da casa todos os días ao xantar xa retirado en Trasar. Claro que era da casa, a ninguén se lle ocorría mercalo. Ten fama o capón de Vilalba, tamén o galo de curral de Vila de Cruces. Hoxe no supermercado tiñan de oferta "pollo rural", será logo que tamén haberá "pollo urbano" digo eu.
Ningún comentario:
Publicar un comentario