O PÁRROCO.
Un bo día, o párroco dun pobo atopouse indisposto cunhas fortísimas dores abdominais. Dado o grave estado no que se atopaba, trasladárono á residencia, onde foi intervido con urxencia. Mentres o cura estaba durmido polos efectos da anestesia, no cuarto do lado unha nai solteira moza daba a luz un precioso fillo. Desgraciadamente, a nai moza morreu e o equipo medico pensou que facer co neno. Un dos médicos, tras moito cavilar, dixo:
-'Mirade, imos adxudicarllo ao cura, xa que logo, o home daralle unha boa educación'.
Meu dito meu feito, ao espertar o párroco atopouse co bebé no seu colo, asustado preguntou:
-'Pero isto que é?'.
O medico achegouse e díxolle:
-'Mire, esta é a orixe das súas dores de barriga...'.
-'Pero, se isto é imposible' dixo o cura.
O médico respondeulle:
-'Non, home, co que evolucionaron os tempos, agora os homes poden quedar embarazados...'.
O cura quedou pensativo decidindo que facer co neno. E pensou:
-'Bo, cando volva ao pobo, direi que é fillo dunha irmá miña que faleceu e eu fareime cargo de educalo'.
O párroco volveu así ao pobo e contou a súa historia. Non sen algún receo, os habitantes do pobo afixéronse a ver a partir daquel día ao novo veciño que foi bautizado co nome de Xan. Pasaron os anos e o cura fíxose moi vello. Cando Xan contaba 25 anos, o cura enfermo e, no seu leito de morte, dixo:
-'Que veña Xan! !Que veña Xan!'.
O mozo correu á beira do cura:
-'Que quere tío?',
O cura, facendo provisión de valor díxolle:
-'Mira Xan, teño un gran segredo que contarche, e antes de morrer debo dicircho...'.
Xan interrompeu ao párroco e díxolle:
-'Tranquilo tío, non fai falta, desde hai anos xa me imaxinei que en realidade é vostede o meu pai'.
E armándose de valor o cura dille:
-'NON!... Eu son a túa nai...., O teu pai é o Arcebispo de Santo Domingo de la Calzada!
Ningún comentario:
Publicar un comentario