Varios dos compañeiros seminaristas de dúas fornadas antes ca nós xa se prexubilaron no ensino o ano pasado e agora poden dedicar o tempo ás súas afeccións con bo resultado. É o caso de Bernardino que expón fotografías en Boiro desde o venres 4 de abril.
3/28/2014
3/23/2014
Nunha presa de terra de Paco Castro Alvaredo
Cantos de nós nos parecemos ao protagonista desta novela: nacemos na aldea, aprendemos a traballar a terra e fomos para o Seminario de Lugo porque era barato para poder sen alguén na vida. Nesta novela o protagonista queda pechado varios días nun cuarto sen saída. Iso sérvelle para facer unha revisión de toda a súa vida. En capítulos alternos vai lembrando a casa, a familia, os traballos e angueiras.
Todo un exercicio de reconstrución da fala e da vida. Do Seminario di que todo era negro, non lle falta razón. Os exseminaristas que tamén viviron isto hano pasar ben coa lectura (e os que non poden aprender moito)
Todo un exercicio de reconstrución da fala e da vida. Do Seminario di que todo era negro, non lle falta razón. Os exseminaristas que tamén viviron isto hano pasar ben coa lectura (e os que non poden aprender moito)
3/22/2014
Comer coma curas
Se van pola Coruña, mirando o mar, e queren darse un extra entren no Alborada, todo moi rico e moi ben atendidos polo equipo de Santiago Diéguez.
3/16/2014
Un conto
Chegan os ricos ás portas do ceo e dilles Diosnuestroseñor:
-Tedes que volver un tempo á terra, alí teredes traballos e alegrías.
E volveron á terra, tiveron traballos e alegrías e despois Deus acolleunos no ceo.
Chegan os pobres ás portas do ceo e dilles Diosnuestroseñor:
-Tedes que volver un tempo á terra, alí teredes traballos.
-Pero, Señor, e non teremos alegrías?
-Non, as alegrías acabáronas os ricos.
E volveron á terra, tiveron traballos e despois Deus acolleunos no ceo.
Este conto que contou o Manolo do Tío Bernardo non o podería contar nunca nunha predicación o retirado Rouco Varela.
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)