OS AMIGOS VELLOS
Do outro lado do espello,
onde non hai tempo,
onde non hai días para contar:
tal vez resida o paraíso.
Tal vez os desexos
non sexan necesarios,
nin a satisfacción
que dá un regreso.
Tal vez non exista esquecemento,
E as lembranzas
non poidan sorprendernos,
coma os cativos.
Do outro lado do espello,
onde as mans son mornas,
como de escuma celestial
e paxaros de neve:
tal vez os amigos
sexan centenares
e os apartes, para durmir
coma unha pedra.
Tal vez non sexa necesario
que un viño tenro,
unha fin de semana de decembro,
nos achegue á guerra fugaz
dos quince anos.
Aquí abaixo, moi abaixo,
onde a terra doe
e as sombras morren
cada noite de inverno.
Non existe outra vacina
contra os golpes canallas,
que a presenza tenaz
dos Amigos vellos.
XL FERREIRO
Ningún comentario:
Publicar un comentario