José Luis Álvarez Quintana mándanos fotos da chegada da primavera á súa horta, que bolboretiña máis xeitosa! (Volvoreta de aliñas douradas, que dicía Curros Enríquez)
2 comentarios:
Anónimo
dixo...
Quixera saber como foi que fixo cada un de nós pra decirlle a familia que xa non ibamos a ser curas.Penso que é mais fácil decirlle hoxe a un pai que eres gay,é dicer sair do armario,que decirlle daquelas que xa non querías ser cura,sair do Seminario.Eu fixeno nas festas do veran;bailei tres dias seguidos coa mesma moza e meu pasi coma un detetive dixome,"Tí non vas pra cura",eu ,como xa dixera todo il,contesteille ,"Non".E xa non finou a conversa,pero dispois foi o cura da parroquia,a tía Herminda,meu irmao Enrique,e moitos mais que querían saber como cheguei a tomar tan transcendente decisión. A que non me fixo pregunta ningunha foi aquela moza no palleiro.
2 comentarios:
Quixera saber como foi que fixo cada un de nós pra decirlle a familia que xa non ibamos a ser curas.Penso que é mais fácil decirlle hoxe a un pai que eres gay,é dicer sair do armario,que decirlle daquelas que xa non querías ser cura,sair do Seminario.Eu fixeno nas festas do veran;bailei tres dias seguidos coa mesma moza e meu pasi coma un detetive dixome,"Tí non vas pra cura",eu ,como xa dixera todo il,contesteille ,"Non".E xa non finou a conversa,pero dispois foi o cura da parroquia,a tía Herminda,meu irmao Enrique,e moitos mais que querían saber como cheguei a tomar tan transcendente decisión.
A que non me fixo pregunta ningunha foi aquela moza no palleiro.
Grazas pola foto, José Luis. Nun mundo no que só se ve porcallada cada olliño desa fermosa bolboreta é unha fiestra á esperanza. PJRM
Publicar un comentario