12/12/2015
12/10/2015
O sarxento Gorila e o cabo Long
Lembramos no xantar MTE e mais a nosa época de gloria militar en Corea. Foi no Seminario cando adolescentes, el era o cabo Long e eu o sarxento Gorila dos tebeos (logo fun ascendendo a tenente e capitán). Todo era porque el medrara algo antes ca o resto, era estirado e semellaba o tal Cabo Long o “larguirucho”. Eu era regordete e con algo de flequillo, coma o tal Gorila. Cando nos empezaron a chamar estes alcumes había dous camiños.
Un: enfadarse e tomalo a mal.
Dous: tomalo con humor e gozar da gloria de sermos importantes.
Escollemos o mellor.
Este foi un dos moitos oficios que tiven, por iso me prexubilei tan cedo! Traqueado da vida!
Un: enfadarse e tomalo a mal.
Dous: tomalo con humor e gozar da gloria de sermos importantes.
Escollemos o mellor.
Este foi un dos moitos oficios que tiven, por iso me prexubilei tan cedo! Traqueado da vida!
Na foto saímos moi ben retratados
11/28/2015
Xosé Chao Rego e Xosé Alvilares
Pasamento de dous que foron curas e tamén galeguístas: Chao Rego e Xosé Alvilares.
11/17/2015
8/31/2015
5/28/2015
5/09/2015
Condolencias
As nosas condolencias para a promoción do 1964 que hoxe, o día da xuntanza anual, perderon a un dos seus membros máis queridos e activos. Especialmente a quen tivo que pasar o triste momento xunto a el. Dobremente porque era ademais amigo virtual de quen goberna este blog.
Vai por ti, amigo Pablo:
4/12/2015
Comida de curas
Nun restaurante de Medina de Pomar (Burgos) este "cocido de alubias con sus sacramentos", que veñen sendo morcilla, chourizo, costela
4/03/2015
Semana Santa no Seminario
Creo lembrar que comezamos a ter as vacacións na semana seguinte. Nesa semana todo eran oficios e rezos, mesmo algúns anos iamos botar horas á catedral. Non se podía rir, non se podía cantar, todo era tristura e rezos. Se ata as radios emitían música clásica. Sempre pensei niso, co marabillosa que é moita da música clásica ... por que naqueles tempos escuros se asociaba coa morte, co loito, coa tristura?
3/20/2015
José Manuel Mato
Veñen aí as eleccións municipais e o noso compañeiro de Seminario en Lugo vai ser o alcalde máis veterano de toda Galicia
2/23/2015
2/20/2015
1/31/2015
Outro que se xubila
O gobernador deste blog vai cambiar de situación laboral, agora terá máis tempo para poñer cousas neste taboleiro.
Así o recolle La Voz de Galicia-Pontevedra
E a homenaxe do alumnado
Así o recolle La Voz de Galicia-Pontevedra
E a homenaxe do alumnado
1/05/2015
Ai o latinciño
Isto de adaptar o latinciño á vida diaria deu moitas anécdotas. Como ás ovellas tamén lles chamamos “pericas” a frase latina “Pericula belli sunt magna” (=os perigos da guerra son grandes) foi traducida como “las ovejas viejas son grandes” (algo así pasou na clase do Meu Curmán Maior). O Fenteira era de Cospeito e traduciu “primum locum in conspectum Caesar habebat”(=César tenía el primer lugar a la vista) por “César tenía un primo loco en Cospeito”.
E a min mesmo na clase do Toro escapoume: “fueron muchos los pescados que cometimos y muchos los pecados que comimos” xogando mal co “s”. As risotadas aínda as estou escoitando.
Igual lle pasou a miña nai cando en Pradeda un rapaz lendo unha carta de despedida en lugar de “tu ya no me amas y yo te detesto”, como estaba moi afeito a andar con animais, leu “tu ya no mamas y yo te desteto”.
E a min mesmo na clase do Toro escapoume: “fueron muchos los pescados que cometimos y muchos los pecados que comimos” xogando mal co “s”. As risotadas aínda as estou escoitando.
Igual lle pasou a miña nai cando en Pradeda un rapaz lendo unha carta de despedida en lugar de “tu ya no me amas y yo te detesto”, como estaba moi afeito a andar con animais, leu “tu ya no mamas y yo te desteto”.
Mais a mellor adaptación do latín ao galego era un tal de Rubián do Medio, que en paz estea, que a frase repetida na misa “et cum spirutu tuo” ( = e co teu espírito) el berraba “esperta tu ohh”.
Claro que as tradución teñen que ter sentido!
Na foto Angel Pío, Torres, Seijas, Guerra ... de pitiños
Engade Pedro J. Rovira: acórdome
do “Mater tua mala burra est” (do verbo edo: A túa nai come mazás coloradas) ),
de lóxica tradución estudiantil > A túa nai é unha mala burra. Máis
rebuscado é o de “Caesar cum Carthaginiensium
hostibus pugnavit et postea copias ad
Romam misit”: César loitou cos cartaxinenses a hostias e envio copias postais a
Roma (sería dos croques!).
1/03/2015
Chapar e chapar
Con isto das reformas, hai xente que anda a clamar polo ensino “de antes”, agora os rapaces non saben nada, din. Que va!!, nos nosos tempos todo era memorizar: ríos, provincias, montes, batallas. Entender era o que menos importaba. Lembro cando memoricei os versos de Machado
"Una tarde parda y fría
de invierno. Los colegiales
estudian. Monotonía
de lluvia en los cristales"
Eu memorizaba versos e non entendía o que era “estudar monotonía” pero tampouco preguntei, o caso era repetir ben.
No Seminario tiñamos solfexo, liamos as notas medindo os tempos co brazo. Moitos memorizabamos a canción repetindo as notas pero sen entender “papa” … E así o Corticeiras no exame abriu o libro nunha de Mozart e mirando para o papel cantou perfectamente outra de Bach que estaba 20 páxinas despois. Iso si que era chapar.
Por algo en Trasar cando pensaban que alguén era moi listo dicían: tenche moita mamoria.
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)